การศึกษากับกีฬาของเด็ก
ย้อนกลับไปราว 30 ปี คลับที่ครูไก่ทำงานถือว่ามีความพร้อมแทบจะทุกตารางฟุตของสโมสร แล้วยิ่งสนามเมนนิสที่มีจำนวนเริ่มต้นแค่สามสนามที่เราสอนกันนั้นต้องแบ่งปันกันระหว่างคลาสเรียนกับสมาชิก ซึ่งมันก็สบายๆทั้งความคิดและการปฏิบัติของผู้ใหญ่ต่อเด็กๆ พอเรามีเพิ่มอีก 6 สนามรวมเป็น 9 สนาม บอกได้เลยว่าเราสอนกันเช้ายันค่ำ เด็กเริ่มมาเรียนรู้กันแทบจะทั้งวัน นั่นคงเป็นเพราะเด็กๆเมื่อครั้งกระนั้นมิได้มีเครื่องมือสื่อสารอะไรกันมากมายดังเช่นทุกวันนี้ โรงเรียนนานาชาติก็มีอยู่ 3 โรงเรียนที่มีชื่อคุ้นหูคุ้นตากัน ที่แรกคือ บางกอกพัฒนา BPS ร่วมฤดี และนานาชาติกรุงเทพ ISB ซึ่งทั้งสามโรงเรียนล้วนเป็นผู้นำทางสายนานาชาติที่เรามีอยู่ขณะนั้น เด็กสมัยนั้นถ้าจำไม่ผิดเข้าเจ็ดโมงครึ่งเลิกเรียนบ่ายสองครึ่ง หลังจากนั้นเห็นเขามาซ้อมเทนนิสกันเพียบ
แต่กับเด็กไทยสมัยนั้นก็จะเป็นเสาร์อาทิตย์ที่เฝ้าอยู่กับครูและสนาม คือเด็กจะชุมนุมสุมหัวกันอยู่ที่สโมสรไม่ออกไปไหนทั้งนั้นฝึกซ้อมกันแทบจะทุกเวลาที่มี บอกได้เลยนะเด็กๆชุดนั้นอาจจะไม่ได้ไปแข่งขันกับใครเขามากมายนักแต่ด้วยฝีมือแล้วพอรับได้เลย จนถึงปัจจุบันกำลังสำคัญของสมาคมก็เป็นกลุ่มเด็กเหล่านั้นแหละ หรือบางคนก็ไปได้ทุนรอนกับการศึกษาในประเทศก็มีหรือไปรับทุนเมืองนอกเมืองนาก็หลายคน
จากนั้นอีกราว 10 กว่าปีระบบการศึกษาของเรามันกลับไปปิดกั้นเด็กๆที่อยู่ในระบบการศึกษาของปัจจุบัน เมื่อก่อนในทุกภาคฤดูร้อนเรามีเด็กเรียนกันแทบจะทุกคลาสที่เปิดสอน แต่ทุกอย่างมันหายไปหมดเพราะแทบจะทุกโรงเรียนต้องมีการเรียนซัมเมอร์ แล้วก็เป็นภาคบังคับด้วย ว่ากันว่าสายการบินแทบจะทุกสายที่ไปยุโรป อเมริกา หรือ ออสเตรเรีย เต็มเพียบทุกเวลา ยุคนั้นเด็กที่เล่นกีฬาก็หายไปแบบฉับพลันเหลือเชื่อ…แต่พอเกิดมีโรงเรียนนานาชาติในบ้านเรามากขึ้นเหมือนเป็นดอกเห็ดในหน้าฝนเด็กๆก็พอจะมีกลับมา แต่กลายเป็นเด็กที่มากับความแปลกที่ดูเหมือนระบบการเลี้ยงงเด็กเปลี่ยนไปเป็นอันมาก
ก็ครั้งก่อนเด็กๆที่มาเรียนจะมีเพียงพนักงานขับรถมาส่งเด็กๆลงสนามที่เหลือคือหน้าที่ครูต้องคอยสอดส่องดูแลกันไปครับ พอเข้ายุคนี้ต้องมีพี่เลี้ยงกันแทบทุกครอบครัว บางคนจัดเต็มแบบเด็กกี่คนก็มีคนเลี้ยงเท่าจำนวน เห็นแล้วปวดหัวใจเพราะเด็กจะทำอะไรก็ต้องชี้นิ้วบอกพี่เลี้ยงหรือบางทีก็เด็กไม่ต้องทำอะไรเลยจนนิดเดียวทุกอย่างจัดเต็มขาดเพียงหายใจแทนกันเท่านั้น…นี่แหละคือความเปลี่ยนแปลงเด็กๆที่ผ่านมาส่วนความสนใจในเชิงกีฬาก็มีบ้างแต่น้อยมาก แล้วดูเหมือนทักษะพื้นฐานของเด็กๆจะลดหายไปโขอยู่…อาจจะมาด้วยเครื่องมือสื่อสารที่เด็กมีหรือเปล่าไม่กล้าฟันธง
ครูไก่
