คอลัมน์ในอดีต

ความรัก คือ สายใย (8)

ความรักคือ สายใย (8)

ชั่วพริบตาเปียก็หลับใหลไปแบบไม่รู้สึกตัวอีกเลย

“ใบบัว ลูกพ่อ หนูเกิดตอนพระจันทร์เต็มดวงพอดีเลยนะลูก หนูสวยเหลือเกินลูกรัก สมใจแม่ของหนูแล้ว ยายครับ ยายเคยบอกเราสองคนทุกอย่าง จุกจะดูแลเปียและลูกเป็นอย่างดีอย่างที่ยายไว้ใจจุกครับ”

ยายปลื้มเอ่ยขึ้นว่า “จุกให้เมียเอ็งพักผ่อน เปียหลับไปแล้ว จุกไปจุดธูป 19 ดอก กลางแจ้งบอกเบื้องบนเทพยดาทั้งหลายตามนี้นะ”

ข้าแต่พระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า พระสงฆ์เจ้า ข้าพเจ้า…ขอน้อมอัญเชิญเทพยดาฟ้าดิน 16 ชั้นฟ้า 15 ชั้นดิน 14 ชั้นบาดาล โปรดได้เสด็จมาฟังการสวดมนต์ของข้าพเจ้า ขอให้มาอนุโมทนา และประสิทธิ์ประสาทพรให้แก่ข้าพเจ้าด้วยเทอญฯ

ข้าพเจ้าขอขมากรรม หากกรรมใดที่ข้าพเจ้าได้กระทำแล้วผิดพลาดประการใดด้วยกาย วาจา และด้วยใจก็ดี ตั้งแต่อดีตชาติเป็นต้นมาจวบจนถึงวันนี้ ทั้งที่ตั้งใจก็ดี ไม่ตั้งใจก็ดี ทั้งที่ข้าพเจ้าระลึกได้ก็ดี ระลึกไม่ได้ก็ดี ทั้งที่ข้าพเจ้ารู้เท่าถึงการณ์ก็ดี และรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ดี ขอทุกๆพระองค์จงโปรดเมตตาอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้าด้วยเทอญฯ

ขอพระองค์ท่านทุกๆพระองค์จงประทานพรให้ข้าพเจ้า พ้นจากสัพพะทุกข์ สัพพะโศก สัพพะโรค สัพพะภัย สัพพะเคราะห์ เสนียดจัญไร จงพ้นไปจากตัวของข้าพเจ้า และขอให้ข้าพเจ้าได้ตาทิพย์ หูทิพย์ และเจโตปริยะญาณพร้อมทั้งเกิดดวงตาเห็นธรรม ได้สำเร็จมรรคผล นิพพานเทอญฯ

สาธุ สาธุ สาธุ กราบ ๓ ครั้ง?

“ครับยายปลื้ม จุกทำหน้าที่แทนเปีย นำพาน กรวยใบตอง ขันธ์ 5 ที่เปียเตรียมไว้ ซึ่งเป็นเทียนผึ้งแท้ที่หญิงชราเคยสอนให้เปียทำ เทียนผึ้งแท้ใช้จุดบูชามีกลิ่นหอมและไม่เป็นอันตราย”

“ยายปลื้มฉันทำตามที่ยายบอกแล้วเดี๋ยวธูปหมดฉันจะไปกรวดน้ำเลยนะยาย”

“ดีมากจุก เป็นศิริมงคลแก่ลูกของเรา เจ้ามีของรับขวัญลูกเจ้าไหมจุก”

“มีครับยาย รอให้เปียเขาตื่นขึ้นมาก่อนดีไหมยาย”

“ได้ข้าจะอยู่เป็นเพื่อนกับเปียคืนนี้ ขอแค่สาดให้ฉันนั่งแค่นั้น ฉันจะนั่งสมาธิจนถึงรุ่งเช้าวันใหม่ ลูกสาวของเจ้าบุญหลายนัก ไม่ต้องห่วงแม่ลูกปลอดภัยดีแล้วจุก”

“ครับ เดี๋ยวฉันให้แก้วจัดเตรียมสาดให้ยาย”

“เดี๋ยวแก้วจัดให้เจ้าค่ะ”

ยายปลื้มนั่งสมาธิ…หายใจเข้าพุท หายใจออกโธ จนได้ยินเสียงไก่ขันเมื่อตอนใกล้รุ่ง

“แก้วเอ้ย เตรียมของใส่บาตรให้ยายด้วยนะ ยายจะขอใส่บาตรที่บ้านคุณจุกเธอนี่แหละ”

“ได้จ๊ะยาย”

เปียค่อยๆลืมตาขึ้น หันมองดู ใบบัว ลูกสาวแรกเกิดที่นอนหลับตาพริ้มด้วยความปลื้มปิติ และส่งเสียงเรียกจุกผู้เป็นสามี จุก จุก

“ว่าไงเปีย ตื่นแล้วเหรอ”

“จ้า เปียว่าเปียไม่ได้หลับนะจุก เปียเห็นยายใส่ชุดนุ่งขาวห่มขาวและมาบอกกับเปียว่า ยายไปแล้วล่ะน่ะ อย่าลืมสร้อยพญานาคให้ลูกสาวด้วย ขอให้พระคุ้มครองครอบครัวหนู แล้วยายก็ค่อยๆหายไปในปุยเมฆน่ะจุก จุกรีบเปิดกล่องเอาสร้อยให้เปียทีนะ”

“ได้ซิ” จุกเดินไปเปิดหีบกล่องไม้ และหยิบสร้อยพญานาคมณีเขียวส่องยื่นให้

เปียอุ้มลูกมาใกล้ๆเปีย เปียจะมอบให้ลูกใบบัว

“แก้วไปใส่บาตรกับยายไป”

“จ๊ะยาย”

“ลูกจ๋า สร้อยพญานาคเส้นนี้คุณยายพริ้มที่เปรียบเสมือนผู้ให้กำเนิดแม่ มอบให้หนูมันเป็นของหนูนะลูก”

ยังไม่ทันที่เปียจะวางสร้อยพญานาคลง…เสียงฟ้าร้องคำรามดังสนั่นหวั่นไหวทั่วบริเวณริมโขง ทำให้ยายปลื้มที่กำลังใส่บาตรอยู่กับแก้วริมคลองถึงกับสะดุ้งสุดตัว ยายปลื้มรีบคว้ามือแก้วเดินกลับเข้าบ้านอย่างไม่รีรอ พอเดินขึ้นเรือนยายปลื้มมองเห็นสายสร้อยพญานาคมณีเขียวส่องที่วางอยู่ข้างตัวใบบัว ยายปลื้มถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง!

“อย่างนี้นี่เองคุณหนูผู้มีบุญมาเกิด ใบบัว”

มณีจันทร์ฉาย