Sport for Life

เรื่องเล่าจาก กรุงโคลัมโบ ศรีลังกา

สมัยเมื่อยังตะลุยอยู่ในวงการเทนนิสชนิดเอาเป็นเอาตายกันไปข้างนึง ด้วยความเชื่อที่ว่าเด็กเราน่าจะสู้เขาได้ ซึ่งความจริงก็เป็นเช่นนั้น “เด็ก”เราสู้เขาได้ทั่วโลกแถมเก่งอีกต่างหาก แต่พออย่างเข้าสู่อาชีพเส้นทางของเทนนิสก็มืดสนิท จะรุ่งพุ่งแรงเพียงใดก็มาตายตอนจบ มีอยู่ช่วงนึงที่ต้องพาเด็กๆออกไปแถวๆเอเชียเรานี่แหละ จำได้ว่าผมต้องพาเด็กไปแข่งเยาวชนที่ “กรุงโคลัมโบ” ประเทศศรีลังกา จำนวนเด็กที่รับผิดชอบน่าจะราวๆ 7 คนทั้งชายหญิง เราฝึกซ้อมกันแบบปึกทุกคนก็เชื่อว่าอย่างเลวๆก็รอบตัดเชือกทั้งเดี่ยวและคู่

เครื่องออกจากดอนเมืองก็ดึกโขอยู่ทั้งครูและนักเรียนหอบข้าวของพะรุงพะรังกันไป ราวๆ4 ชั่วโมง ล้อก็แตะสนามบินที่กรุงโคลัมโบ จากเมืองไทยกับศรีลังกาเวลาน่าจะเหลื่อมกันราวชั่วโมงเดียว เวลาที่ขบวนเราไปถึงก็เที่ยงคืนเห็นจะได้ สนามบินก็เงียบเชียบเอาการอยู่ทีแรกก็มีแต่พวกเราสักครู่มันก็ไม่เป็นอย่างที่เห็นแถวยาวของนักท่องเที่ยวกับผู้คนท้องถิ่นก็กรูกันเข้ามาที่ ต.ม.ของเขา บอกตรงๆนะ “ต.ม.จะหาหน้าตาที่ดูดีมีความปราณี”มาบ้างได้มั้ย แต่ละคนเห็นแล้วแทบจะหันหลังกลับเมืองไทยซะในบัดดล

แต่พอที่จะอุ่นใจคือเรามาก่อนอยู่หัวแถวทุกคน เพราะแต่ละคนที่ผ่านมันเนิ่นนานจริงๆ สุดท้ายไอ้ที่ไม่อยากให้เกิดคือ เจ้าเด็กของเราไม่รู้เขียนอะไรผิดเลยเดินตะเพิดไปต่อแถวหลังโน่น…โอ้ย…พรุ่งนี้จะแข่งเกือบตี 2 ยังไม่ไปถึงไหนเลยในที่สุด ทุกคนก็ผ่านด่านแรกมาได้แต่ในคณะที่มาโชคดีที่มีคู่แม่ลุกชาว “CANADA”มาแข่งด้วยแล้วคู่นี้ก็มีถิ่นพำนักอยู่ กทม.เรานี่แหละ “โชคดี”จริงๆขอบอก…พอทุกคนถึง รร.เป็นเรื่องอีกแล้วครับท่าน เพราะ รร.เขาเรียกเงินประกัน 2,000 US.ทำไงดี เงินที่ครูไก่มีติดตัวก็สองพันนิดๆเท่านั้นเอง สุดท้ายก็ไปขอยืมจากฝรั่งแม่ลูกคู่นั้นมา 2,000เหรียญเป็นค่าประกัน…รอดไปคราวนี้

ลองคิดดูเราไปถึงคืนวันศุกร์ เช้าวันเสาร์เด็กหลายคนต้องเล่นรอบคัดเลือกในตอนสาย…แบบนี้มันจะรอดซักกี่มากน้อย…พอส่งเด็กเข้านอนครูก็เริ่มทำงานที่ต้องรับผิดชอบคือ “ใครควรพัก ใครจะซ้อมหรือจะวางแผนในวันแข่งขันที่จะเริ่มจริงในวันจันทร์ โชคดีที่เด็กของเรามีแต้มต่อติดตัวกันมาบ้างไม่ถึงขนาดสิ้นไร้ไม้ตอกเสียทีเดียว รอบแรกจึงเป็นเรื่องของเด็กมือเปล่าที่ต้องห่ำหั่นกันไปตามสภาพ เด็กๆของเราจึงไปลงเอาตอนสายๆโน่นคือ แข่งก็รอบสองกันเลยแทบจะเอาชนะคนพื้นที่ซึ่งเขาซ้อมกันเป็นประจำ เพราะจากใบสมัครเขาบอกว่าเป็นสนาม “ดิน” พอเอาเข้าจริงมันเป็นสนามทรายละเอียด ที่บอกตรงๆนะ “เล่นโคตรยาก”กว่าเด็กเราจะเอาชนะได้แทบตายกันทุกคน…คราวหน้าค่อยเล่าให้ฟังใหม่นะครับ

ครูไก่ ลำพอง ดวงล้อมจันทร์
.